Strata spisana na straty. CIT estoński a strata podatkowa.

Ryczałt od dochodów spółek, powszechnie znany pod nazwą CIT estoński, został wprowadzony w Polsce w 2021 roku i cieszy się on coraz większym uznaniem wśród przedsiębiorców. Jego stosowanie wymaga dochowania kilku warunków przez cały okres opodatkowania. Oprócz jego niewątpliwych zalet, przed wyborem tej formy opodatkowania, trzeba jednak pamiętać o kilku kwestiach, ponieważ dla niektórych podatników może okazać się ona nieopłacalna, co związane jest m.in. z rozliczeniem straty podatkowej powstałej w okresie poprzedzającym opodatkowanie na zasadach CIT estońskiego.

Strata podatkowa a CIT estoński

Podatnik wybierający CIT estoński, który w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem osiągnął stratę ze źródła przychodów – traci prawo do odliczenia tej straty na zasadach określonych art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, tj. od dochodów osiąganych począwszy od pierwszego roku opodatkowania CIT estońskim oraz w okresie następującym po zakończeniu opodatkowaniu ryczałtem. Utrata tego prawa dotyczy wyłącznie straty osiągniętej w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem. Po zakończeniu opodatkowania ryczałtem, podatnik będzie uprawniony do rozliczania przyszłych strat (tzn. powstałych po okresie opodatkowania ryczałtem) na zasadach art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o CIT, podatnik, który w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek osiągnął stratę ze źródła przychodów i nabył prawo do jej odliczenia na podstawie ust. 5:

• może obniżyć o wysokość tej nieodliczonej straty dochód ze źródła przychodów uzyskany w 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, pod warunkiem stosowania tego opodatkowania przez okres co najmniej 4 lat podatkowych;
• traci prawo do tego odliczenia, począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Warto podkreślić, iż prawo do rozliczenia straty powstałej w okresie poprzedzającym opodatkowanie CIT estońskim w ramach 2 wcześniejszych lat podatkowych jest uwarunkowane stosowaniem CIT estońskiego przez okres co najmniej 4 lat podatkowych. Co istotne, w przypadku niedotrzymania warunku dot. co najmniej 4-letniego okresu opodatkowania CIT estońskim, podatnik traci prawo do dokonania obniżenia określonego w tym przepisie od dnia, w którym skorzystał z tego obniżenia, oraz jest obowiązany do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę.

Powyższe  również potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji  indywidualnej prawa podatkowego z dnia 7 grudnia 2023 roku o nr 0111.KDIB2-1.4010.459.2023.1.AS:

„(…) wybraliście Państwo opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek z dniem 1 lipca 2023 r. to za dopuszczalne, na podstawie art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, należy uznać rozliczenie przez Państwa straty powstałej w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2023 r. do 30 czerwca 2023 r. z dochodem osiągniętym w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. Przy czym wskazać należy, że rozliczenie straty powinno nastąpić poprzez złożenie korekty zeznania za okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. do wysokości wypracowanego dochodu. Do pozostałej kwoty nieodliczonej straty utracą Państwo prawo do jej odliczenia. (…) rozliczenie straty na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o CIT może być dokonane pod warunkiem stosowania ryczałtu przez okres co najmniej czterech lat podatkowych, tj. w Państwa przypadku w okresie od 1 lipca 2023 r. do 31 grudnia 2026 r. W przypadku niedotrzymania warunku stosowania opodatkowania ryczałtem przez okres co najmniej czterech lat podatkowych, utracą Państwo prawo do dokonania obniżenia dochodu na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o CIT, od dnia w którym skorzystali Państwo z tego obniżenia oraz będą Państwo zobowiązani do zapłaty należnego podatku wraz z odsetkami za zwłokę.”

Co robić?

Biorąc powyższe pod uwagę, podatnicy, którzy nie „zdążą” rozliczyć straty podatkowej przed przejściem na CIT estoński, z uwagi na zbyt niski dochód w dwóch poprzednich latach podatkowych, powinni rozważyć, czy aby przejście na CIT estoński w danym momencie będzie korzystniejsze od modelu, w ramach którego strata ta uległaby rozliczeniu w ramach opodatkowania CIT klasycznym.

Może się bowiem okazać, że warto poczekać z przejściem na estoński wariant opodatkowania. Oczywiście, trzeba tu uwzględnić szereg innych m.in. biznesowych czynników. Każdy przypadek powinien być zatem rozważany osobno, nie ma tu bowiem miejsca na stosowanie rozwiązań szablonowych.